Anna Alicja Trochim – wizualna opowieść o świecie ukryta w abstrakcji geometrycznej.

Twórczość Anny Alicji Trochim można zdefiniować jako abstrakcję geometryczną – jednak w jej wypadku sformułowanie to kryje w sobie wiele głębi, a owa geometria to jedynie jeden z kilku istotnych segmentów składających się na prace artystki.
Zadziwiające może się wydawać, że obrazy tak starannie i precyzyjnie zakomponowane formami geometrycznymi głęboko odwołują się do natury o czym świadczą choćby tytuły jej prac np. Sosna II, Trochę słońca, Gorące lato (il.1).

Wychowana na Podlasiu wśród, szerokich przestrzeni, lasów i pól, Trochim miała okazję od małego obserwować otaczający ją świat przyrody. Wschody i zachody słońca, grę światła słonecznego czy zjawiska naturalne. Odpowiadając na pytanie o inspirację wymienia m.in: dzieciństwo, światło w lesie, świt, tęczę, łany zbóż, kwitnące i falujące kolory, własne przeżycia. Tym samym snuje wizualną opowieść o świecie.
Jednym ze szczególnych wydarzeń mających wpływ na jej twórczość była obserwacja z bliska tęczy, a konkretnie przechodzenia przez nią u zbiegu ziemi [1].
Będąc jeszcze dzieckiem była zafascynowana rozczepieniem światła, barwnym fenomenem optycznym. To szczególne wspomnienie stało się dużą inspiracją, do której wracała już jako dojrzała artystka.

Kolor, światło i energia w malarstwie Trochim

I rzeczywiście niemal każda z jej prac, choć tak współczesna, wykalkulowana i zdefiniowana geometrycznymi formami wydaje się w sobie zawierać „tajemnicę światła”, niezwykłą, wręcz wciągającą głębię i świetlistość. Posmak promieni słonecznych (Il. 2 i 3). Jak sama Trochim określiła w jednym z wywiadów, światło to życie, a więc właśnie światło wprowadza życie w jej prace. Jest to bardzo istotne zagadnienie w jej twórczości, jako że tym samym artystka szuka dialogu z odbiorcą: „Obraz trzeba poczuć, poczuć jego energię, być z nim blisko i sprawdzić, czy oddycha – on wtedy żyje nie sam dla siebie [2]”.

Warto w tym momencie wspomnieć o przynależności Trochim do grupy Via Varsovia, powiązanej z Galerią Delfiny, która odległa jest od określenia wspólnego mianownika dla sztuki czy wygłaszania jednolitego programu, jednak jak to określił Nowosadzki (malarz należący do ugrupowania) „Jedyne, co nas łączy – to szukanie dialogu z widzem” oraz „Jesteśmy otwarci na każde spotkanie. Nie określamy widza. Oczekujemy tylko od niego wrażliwości. Nie ma nic gorszego dla obrazu niż zimny, tępy wzrok [3]”.

 

 

O kolorze

Istotną rolę w twórczości Trochim odgrywa również kolor. Artystka tworzy wielobarwne płaszczyzny na których zwykle dominują żółcienie, błękity i czerwienie. Niekiedy bardzo żywe barwy, intensywnością wdzierające się w oko widza, aby innym razem stać się matowe i wyblakłe (Il. 4). Współgrają, korespondują lub stoją w kontraście do siebie. Skąpane w świetle o różnym natężeniu, tworzą rozedrgane kompozycje. Interesujący, może być fakt, że malarka nie potrafi sama zdefiniować, skąd się biorą u niej w pracach kolory, czemu nie potrafi stworzyć czarnego płótna [4]. Jest to wyraźnie jej wewnętrzna, niedefiniowalna potrzeba wyrażenia artystycznego.

 

Geometria i op-art w malarstwie Trochim

Niebagatelne znaczenie mają również proste, geometryczne formy, które wybiera malarka. Kolorystyczne okręgi, linie i kwadraty, opanowane przez światło kreują przestrzenie, otwierają nowe wymiary przed widzem (Il. 5, 6). Jednocześnie wyraźny dukt pędzla, tworzący przemyślane linie wypełniające całe prace, nadają dynamiki, wskazują kierunek ruchu, który niejednokrotnie staje się sobie przeciwstawny. Tym samym, można zaryzykować stwierdzenie, że artystce niedaleko jest do twórców op-artu, tak skupionych na doznaniach wzrokowych, grze optycznej którą potrafili wywołać swoimi dziełami. Zarazem, mimo wykorzystywania, wydawałoby się tak technicznych i z góry zaplanowanych metod oraz wyraźnej syntezy z obrazów biją szczere emocje.
Z istoty tej kwestii, można zdać sobie sprawę czytając wypowiedzi Trochim na temat jej procesów twórczych: „Przemalowywałam je (obrazy), a potem często niszczyłam i cięłam, bo nie byłam zadowolona z emocji, które wyrażały [5]”. Co więcej wyraziła pragnienie, aby obrazy były duchowym przekaźnikiem [6]. Z tej przyczyny, można mówić o motywie sztuki transcendentalnej.
Jeden z wywiadów z udziałem Trochim, zakończył się puentą, że jej obrazy przepełnione są miłością, życiem i szczerością [7]. Prawdopodobnie, lepiej nie dało by się ująć sedna jej twórczości.

 

 

Bibliografia:

[1]. Spotkajmy Artystów w Sieci – Epizod 01 – Anna Alicja Trochim, [wywiad przeprowadziła Katarzyna Czajka], https://www.youtube.com/watch?v=Bm325NlrxFI&ab_channel=FundacjaGodnie%C5%BBy%C4%87 [data dostępu: 15.09.2021].
[2]. Trochim: Artysta w czasach pandemii, https://pracodawcagodnyzaufania.pl/serwis-informacyjny-pgz/item/4211-trochim-artysta-w-czasach-pandemii.html [data dostępu: 15.09.2021].
[3]. Iwona Klimaszewska, …Warszawa przyjechała do nas, http://www.tygodnik.lt/200907/wiesci2.html [data dostępu: 16.09.2021].
[4]. Spotkajmy Artystów w Sieci – Epizod 01 – Anna Alicja Trochi, op.cit.
[5]. Trochim: Artysta w czasach pandemii, op.cit.
[6]. Spotkajmy Artystów w Sieci – Epizod 01 – Anna Alicja Trochi, op.cit.
[7]. Ibidem.

 

Autorka: Klaudia Brzuch