Tadeusz Kantor, lata 50-te.
Tadeusz Kantor
Urodził się w 1915 roku w Wielopolu Skrzyńskim, zmarł w 1990 roku w Krakowie.
Tadeusz Kantor był twórca awangardowym wielu specjalności. Zajmował się nie tylko malarstwem i rysunkiem, ale także teorią sztuki, poza tym – dla niektórych, jest jednym z większych twórców teatru i happeningu. W II poł. XX wieku był wśród ważniejszych postaci świata artystycznego w naszym kraju.
Studia artystyczne odbył na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych ( 1934 – 1939 ), w czasie okupacje był inicjatorem Podziemnego Teatru Niezależnego.
Następnie współtworzył Grupę Młodych Platyków, wokół której skupili się krakowscy awangardziści.
Zaraz po wojnie, współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej ( 1948 ), na której pokazał także swoje prace. Następne lata to okres silnego związku z teatrem, aż do połowy lat 70. tworzył scenografię i kostiumy.
W czasie trwania doktryny realizmu socjalistycznego nie był aktywny na scenie artystycznej, był to protest przeciwko temu nurtowi podporządkowanemu władzy i pełniącego służebną rolę. W okresie odwiży, w 1955 miał miejsce początek Teatru Cricot 2, który założył wraz z artystami – Marią Jaremą i Kazimierzem Mikulskim. Nazwa tej inicjatywy nawiązywała do przedwojennego Teatru Artystów Cricot. Dwa lata później reaktywował Grupę Krakowską.
Malarstwo Tadeusza Kantora szło w parze z tendencjami sztuki światowej, artysta wiele podróżował m.in. do Francji i USA. Jego wczesne prace powstawały w duchu informelu, dadaizmu, nieobca była mu także sztuka konceptualna.
Od połowy lat 60-tych wraz z Galerią Foksal, realizował słynne happeningi m.in. Lekcję anatomi według Rembrandta ( 1968 ) , Panoramiczny Happening Morski ( 1967 ).
W latach 80-tych, powrócił do malarstwa figuratywnego.
Prace Tadeusza Kantora znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych i muzealnych.