Kobieta z lusterkiem, 1999.

Jerzy Nowosielski

Urodził się w 1923 w Krakowie, zmarł w 2011 roku tamże.  Artysta malarz, rysownik, filozof a także, teolog prawosławny.

W 1940 roku rozpoczął naukę w Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau u prof. Stanisława Kamockiego, następnie w latach 1942-1943 studiował ikonopisarstwo w Ławrze Uniowskiej św. Jana Chrzciciela w okolicy Lwowa. Po ukończeniu studiów wrócił do rodzinnego Krakowa, gdzie zetknął się z późniejszymi członkami Grupy Krakowskiej. W latach 1945-1947 studiował na krakowskiej Akademii pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa. Na słynnej I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w roku 1948 zaprezentował obrazy o charakterze geometrycznej abstrakcji. W czasie gdy w Polsce panował socrealizm Nowosielski poszedł w kerunku  sztuki sakralnej oraz scenografii. Debiutował wystawą w 1955 roku.

Twórczość Nowosielskiego to przede wszystkim płasko malowane formy z charakterystycznym ciemnym konturem. Ikony przedstawiane najczęściej w pejzażach i metafizycznych kompozycjach. Tworzył także monumentalne dekoracje ścienne m.in. w kościele w Lourdes i cerkwiach Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gródku i Kętrzynie. Inspirował go surrealizm, a w swoich pracach starał się łączyć elementy sacrum i profanum.

Reprezentował Polskę na biennale w Wenecji (1956) oraz w Sao Paulo (1959).

Prace Jerzego Nowosielskiego znajduja się w licznych kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce i na świecie.